تامین مالی
مجتبی مقدس نوقابی؛ رضا حصارزاده؛ عطیه سیگاری
چکیده
مطابق برخی شواهد نظری، تعمیم‌پذیری نظریه میلر و مودیلیانی مبنی بر بی‌ارتباط بودن سود تقسیمی و سرمایه‌گذاری، مقید به کیفیت گزارشگری مالی است، چراکه کیفیت گزارشگری مالی اثر مستقیمی بر عدم تقارن اطلاعاتی دارد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقشکیفیتگزارشگریمالیدرکاهشاثرمحدودکننده سیاستتقسیم سودبر سرمایه‌گذاری، با توجه به چارچوب ارائه‌شده ...
بیشتر
مطابق برخی شواهد نظری، تعمیم‌پذیری نظریه میلر و مودیلیانی مبنی بر بی‌ارتباط بودن سود تقسیمی و سرمایه‌گذاری، مقید به کیفیت گزارشگری مالی است، چراکه کیفیت گزارشگری مالی اثر مستقیمی بر عدم تقارن اطلاعاتی دارد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقشکیفیتگزارشگریمالیدرکاهشاثرمحدودکننده سیاستتقسیم سودبر سرمایه‌گذاری، با توجه به چارچوب ارائه‌شده توسط گگودا و همکاران (2013) است. برای آزمون فرضیههای پژوهش از اطلاعات مالی 72 شرکت پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سالهای 1380 تا 1392 استفادهشده است. نتایج آزمون فرضیههای پژوهش نشان میدهد که گزارشگری مالی باکیفیت بالا به میزان قابلتوجهی اثر محدود کننده سودتقسیمی بر سرمایه‌گذاری را کاهش میدهد. همچنین این اثر محدودکننده کیفیت گزارشگری مالی ـ درمیان شرکتهایی که بخش بیشتری از ارزش شرکت مربوط به فرصتهای رشد (شاخص Q توبین) است ـ در مقایسه با سایر شرکتها تفاوت معنیداری ندارد. این یافتهها نشان میدهد شواهد تجربی نیز مؤید مقید بودن نظریه مزبور است.
